Klassieke of spontane straatfotografie

Bij “straatfotografie” denk je meestal aan een foto van een onbekende die door een stad als New York, Amsterdam of Tokio loopt. Maar hoewel deze foto's een groot deel van de straatfotografie uitmaken, is het genre eigenlijk veel breder

In de fotografie-gemeenschap is men het er vaak over eens dat dit een van de soorten straatfotografie is. Het heeft de volgende kenmerken:

1. Het legt het dagelijks leven van mensen in hun alledaagse omgeving vast.
2. Het is candid fotografie, d.w.z. mensen zijn zich niet bewust van de aanwezigheid van de fotograaf.
3. Het is meer documentair of journalistiek.
4. Er is een balans tussen mensen, omgeving, geschiedenis en emotie.
5. Traditioneel werd gefotografeerd met een brandpuntsafstand van 35 tot 50 mm.

De bekendste snapshot straatfotografen waren Henri Cartier-Bresson (1908-2004) en Robert Doisneau (1912-1994). Zij bepaalden de norm voor straatfotografie in het algemeen en snapshotfotografie in het bijzonder. Hun foto's zijn overal op het internet te vinden.

Zoals je je misschien kunt voorstellen, is een foto van mensen in een openbare omgeving niet altijd een boeiende foto.

De menselijke ervaring staat centraal in straatfotografie. Een stadsgezicht zonder mensen zou bijvoorbeeld eerder onder architectuurfotografie vallen dan onder straatfotografie.

Maar regels zijn er soms om gebroken te worden. Soms kan straatfotografie zonder menselijke onderwerpen toch een menselijk verhaal vertellen en daarom in de brede categorie van straatfotografie passen. Het straatbeeld na een festival laat bijvoorbeeld misschien niemand zien, maar zegt toch veel over de menselijke ervaring.

Hoewel technische kwaliteit altijd belangrijk is, wordt deze bij straatfotografie niet zo gevierd als bij bijvoorbeeld landschapsfotografie. Een landschapsfoto moet scherp zijn, de perfecte kleuren hebben, duidelijke lijnen, goede verhoudingen en veel kleurgradaties.

Straatfotografie is anders: die kan korrelig, onscherp of zelfs vervormd zijn. Compositie is erg belangrijk. Dus hoe beter je bekend bent met de compositieprincipes, hoe groter de kans dat je een goede spontane foto maakt.

Foto's met een compositorische context zijn ook fascinerend, bijvoorbeeld een herhaling van kleuren, gelijkmatig verspreide mensen of een groep dingen die de kijker als gelijkaardig ervaart. Foto's die een grappige scène vastleggen, verrassing tonen of nood signaleren zijn meestal ook interessanter.